Jonge sommeliers NGS in de Médoc 30 mei – 3 juni 2010
Op uitnodiging van Sopexa vertrokken zondag 30 mei 20 jonge sommeliers (en 2 senioren, te weten René Persoon en Marja Brouwer) op uitnodiging van en met Michele Lainé van Sopexa naar de Médoc. Tevens werden wij vergezeld door journalist Sabina Posthumus.
De eerste verwondering ontstond al uit de enorme koffers die met name de jonge heren sommeliers met zich meesjouwden. Niet voor niets bleek later. Een jonge sommelier is tegenwoordig een ‘sharp dressed man’. Ik (Marja) was iedere morgen weer blij verrast hoe keurig de heren aan de ontbijttafel verschenen; ‘dressed for the occasion’ …
De eerste dag – maandag 31 mei – bracht ons naar Moulis, Listrac, Haut-Médoc. ‘s Morgens ontmoetten we daar ook voor het eerst Carole Vidal van Le Conseil des Vins du Médoc, onze gastvrouw in de Médoc.
1e bezoek Appellation Moulis: bezoek aan château Dutruch Grand Poujeaux, familie- bedrijf van Mr & Mme Cordonnier
www.chateau-dutruch-grand-poujeaux.com
(Verslag door Carina van Schaik en Roberth Pham)
Chateau Dutruch Grand Poujeaux is de kleinste appelation van de Medoc. Ontvangst was door, de heer Jean-Baptiste Cordonnier.
Het chateau heeft 65 hectare in totaal. Opbrengst is 45 hectoliter per hectare. 180.000 flessen per jaar.80% van de opbrengst wordt geëxporteerd. De aanplant bedraagt 8500 en 10.000 stokken per hectare. Gemiddelde leeftijd stokken 30 jaar oud. Begonnen in 1993. Vanaf 1994 heeft hij de bestrijdingsmiddelen met vijftig procent terug gebracht.
De bodem is goed waterdoorlatend door de samenstelling met kiezel en zand. Deze telt 3 bodem samenstellingen, wel genoemd: 1 -klei en leem 2 – kiezel Pyrenees – zand 3 – argilo Calcaire.
Chateau Dutruch Grand Poujeaux Moulis-en-Medoc 2007\
75 % merlot – 20 % cabernet sauvignon – 5 % Petit verdot
De merlot was in 2007 beter dan de cabernet sauvignon, vandaar het hoge percentage merlot tegenover cabernet sauvignon. Dit is voor het eerste dat de verhoudingen zo verdeelt zijn. Hierdoor kreeg je in wijnbeleving, hoge concentratie, heel veel fruitigheid, mooie ronde tannine, elegant, mineraliteit.
Chateau Dutruch Grand Poujeaux Moulis-en-Medoc 2009
56 % merlot – 39 % cabernet sauvignon – 5 % Petit verdot
Hier is de klassieke verhouding weer terug. Dit geeft een rijkere beleving, hogere concentratie aan tannine en een grotere belofte voor de toekomst. 2009 heeft tot op heden 5 maanden op hout gelegen. Hier komen nog 7 maanden bij, daardoor zal het fruit iets terugvallen en de wijn zeker nog 5 jaar na botteling nodig hebben om weer te openen.
Leuk om te zien was het mobiele bottel-station wat voor de deur van de cave bezig was met het bottelen van de wijn.
2e bezoek: 12.00 uur: Appellation Listrac-Médoc, bezoek aan château Reverdi, familiebedrijf van Audrey et Mathieu Thomas
(Verslag door Jan Pronk en Geert Toebast)
Momenteel wordt het bedrijf gerund door Audrey Thomas, door wie we ook zijn ontvangen. Van de 650 ha. In Listrac hebben Audrey en haar broer, 35 ha. In bezit. Sinds 2000 hebben ze het Chateau overgenomen van hun ouders. Het Chateau bestaat vanaf 1950.
Naast Chateua Rivardi wordt er ook nog een andere eerste wijn gemaakt, genaamd Chateau L’Eritage. Dit Chateau is voorheen van een oom geweest en in 2000 is dit eveneens aangekocht.
Van Chateau Rivardi is de jaarlijkse opbrengst ongeveer 300 hl en van Chateau L’Eritage ongeveer 200 hl.
De filosofie is om laat te oogsten waardoor de druiven de volle rijpheid bereiken. Dit komt mede doordat ze overtuigd zijn van de kracht van de Petit Verdot en deze bereikt pas laat zijn rijpheid. Het streven is om 10% Hiervan te gebruiken in de blend. Deze bestaat verder uit 50% Cabernet Sauvignon en 40% Merlot.
De wijnen worden 12 maanden opgevoed op hout en dit bestaat voor de helft uit Frans en de andere helft Amerikaans eiken barriques. De Amerikaanse barriques worden gebruikt omdat hierdoor de kosten beperkt worden gehouden. Amerikaanse barrique kost €500 per stuk en Frans barrique ongeveer €700. In de kelder liggen 750 vaten waarvan jaarlijks 20% dus 150 vaten worden vervangen.
In Listrac bestaat de bodemsamenstelling uit voornamelijk kalkgrond. Dit is een uitstekende bodem voor de Petit Verdot waarin de eigenaren geloven. In de wat vochtiger jaren zal deze goed gedijen. Het nadeel van Petit Verdot is dat dit een erg arbeidsintensief ras is. Waar bij Merlot ongeveer 15 tris nodig zijn tijdens het seizoen zijn er bij Petit verdot 30 nodig. Dit is dus 2 keer zoveel. Het komt doordat de rijpheid van de druif een korte piek heeft van slechts 3 dagen waardoor er soms geoogst moet worden op 1 dag. Vroeger oogsten geeft te groene vruchten en bij later oogsten s er kans op rot.
Stokken die in de dertiger jaren waren aangeplant zijn door dxe familie gerooid en hiervoor in de plaats is er Petit Verdot aangeplant. Ook hebben ze bij het opnieuw aanplanten van de wijngaarden weer structuur aangebracht in de wijngaarden om het overzichtelijk te houden.
Proefnotitie Chateau Riverdi en Chateua L’Eritage
2009 Chateau Rivardi:
Wijn nog in opvoeding, sinds januari op het vat. De wijn is nog vrij gesloten, in de neus chocolade, kruidig en wat pittig. Rijk aan tannine veel toekomst en een goede ruggengraat.
Tijdens de lunch op het Chateau hebben we ook een aantal wijnen geproefd.
Voorgerecht lunch: Cepes gevuld met duxelles, truffelaardappel, bieslook en romige cepessaus.
Wijn: 2006 Chateau Riverdi
Animale toon, het Amerikaans eiken komt hier iets naar voor, in de aanzet een klein bittertje en stevige tannines.
Hooft: Rode mul met aardig wat knoflook!
Wijn: 2004 Chateau Riverdi
In deze wijn komt het fruit gord naar voor, de aanzet is mooi zacht met een lange afdronk.
Jammer alleen van de knoflook in het gerecht, dit is namelijk het geen wat over blijft in de smaak.
Dessert: Aardbeientaartje / Wijn 2000 Chateau Riverdi (Magnum)
Mooi gerijpte animale met specerijen en aardse tonen. Helaas nog last van een puntje knoflook.
3e bezoek: Appellation Haut-Médoc, bezoek aan château Belle-Vue in Macau, onder leiding van Vincent Bache-Gabrielsen, Technisch directeur
www.chateau-belle-vue.com
Door Tom Nollé, Restaurant Valuas en Marco Vlijm, Restaurant Het Rode Koper.
Chȃteau Belle Vue ligt in de Haut Medoc, in het plaatsje Macau wat ten zuiden van Margaux ligt. In de bus naar Macau vertelde Michelle ons dat de eigenaar vorige week is overleden, erg tragisch. We wisten dus ook niet wat ons te wachten stond. Desondanks zijn wij allen op zeer professionele wijze ontvangen, met zorg en passie, om ons toch een mooie degustatie voor te zetten. Uiteindelijk blijkt dit ook nog eens de beste en meest verassende proeverij van de dag te zijn.
De gemiddelde leeftijd van de stokken is 28 jaar, de wijngaarden hebben een aanplant van 6600 stokken per hectare met een totale oppervlakte van 25 hectare. Van deze 25 hectare wordt 10,4 hectare alleen voor de Belle Vue gebruikt. Belle Vue heeft naast deze wijn nog twee wijnhuizen: Chȃteau de Gironville een Cru Bourgois
Chȃteau Bolaire een bordeaux superieur:
Het teroir is verschillend van elkaar. In het noorden zit meer kalk en zijn de wijnen krachtiger van smaak en in het zuiden meer kiezels en zijn de wijnen eleganter van smaak. De wijnmaker gebruikt uitzonderlijk veel petit Verdot in zijn blend. Dit kan oplopen tot 20% van zijn totale assemblage. Dit is een bijzonder hoog percentage voor Bordeaux wijnen.
Het evenwicht is belangrijk tussen de bladeren en het aantal trossen. Ook knippen zij overige loten weg om zo te zorgen dat er geen nieuwe aftakkingen komen met nieuwe trossen.Zo krijg je meer concentraat in de overige trossen De bloeitijd van de Merlot begint rond het einde van deze week en van de Cabernet Sauvignon begin volgende week. Na de bloei knippen zij de bladeren weg zodat de druiven optimaal van het zonlicht gebruik kunnen maken.
De vinificatie gebeurd niet op Chateau Belle Vue zelf maar op Chateau de Gironville, het andere wijn domain van Belle Vue. De druiven worden laat geoogst, dat wil zeggen tussen de 1ste en de 10de van oktober.
Alle mono cepage’s worden apart van elkaar gevinifieerd. Dit doen ze omdat iedere wijn een andere behandeling en opvoeding nodig heeft. De blend maken de dan ook pas korte tijd voordat de wijn zijn rijping heeft gehad. Als de blend gemaakt is gaat deze nog voor korte tijd terug op vat. 40% van deze wijnen wordt op nieuw hout en 60% op 1 of twee jaars gebruikt hout gerijpt..
Cabernet Sauvignon (mono cepage) 2009 fust monster
Gelagerd op nieuw eiken. Druif en teroir komen beide mooi naar voren. Ingetogen. Tannine’s rond en op een prettige manier aanwezig. Ook komen de tannine’s vooral van het fruit dan van het hout. Dit is in de meeste gevallen toch een ander verhaal.
Petit Verdot (mono cepage) 2009 fust monster
Gelagerd op nieuw eiken ( medium toast + dit geldt ook voor de andere rassen ). Extractie en ontzettend veel fruit, wat laurier in de neus. Prettige rijpe tannine’s. Frisheid en koel in de smaak.
Petit Verdot is een prachtige druif maar is ook de hel van elke wijnmaker. De stokken hebben een hoge opbrengst, en brengt veel kracht, smaak en kleur in de wijn. Het nadeel van deze druif is dat het oogst moment ontzettend belangrijk is. In één dag kan de druif doorslaan met als gevolg een te hoog suikergehalte en is de druif bijna niet meer te gebruiken. Ook zijn de druiven erg gevoelig voor rotting. .
Merlot Noir (Mono cepage) 2009 fust monster
Ook volledig op nieuw eiken gelagerd. Druif is ontzettend rijp. Dik fruit, drop en chocolade, erg sappig en een lange finale.
Bolaire Bordeaux superieur 2009
40% petit Verdot en 35% merlot en 25% Cabernet Sauvignon
In de neus veel zwart fruit en mooie ronde tannines. Fris fruit in de smaak en eucalyptus in de afdronk.De wijn is nog gesloten maar met wat lucht opent deze zich al redelijk. Naar mijn mening nog even de tijd geven.
Chȃteau de Garonville 2009 91 p.p
45% Cabernet Sauvignon, 45% Merlot en 10% Petit Verdot.10-12 maanden op vat.
Complexe wijn met wederom redelijke tanninestructuur. Goede balans tussen de zuren en het alcohol gebruik. Tannines zijn zacht en zeker niet agressief. Rijper dan de Bordeaux A.C. Minerale, ziltige toets wat je opmerkt door de prikkeling op je tong. Prachtige balans wederom en een mooie frisheid. Plezier om te drinken.
Chȃteau Belle Vue 2009
50% cabernet 30% merlot 20% Petit verdot. Nu al zachte taninne‘s. Mooie zuurgraad. Cremig in de smaak, dik in zijn fruit, geeft al veel drink plezier!
Belle Vue 2008
Floraal en veel zwart fruit als aroma. Beetje banaan te bespeuren. Grafiet minerelen en ziltig. Een prettige afdronk met rood fruit en ronde tannine.
Gironville 2008
Topwijn met veel florale tonen zoals viooltjes en ontzettend veel fruit. Heeft alles in zich wat een goede wijn behoort te hebben. Vriendelijk, ingetogen, mooie tannine veel fruit en ontzettend zacht. Mooi romige structuur. Belle Vue gebruikt gisten van de Syrah om de kruidigheid en het kersenfruit van de Petit Verdot meer naar voren te halen. Goede tanninestructuur en in balans met alcohol zijn speerpunten voor dit huis.
Opvallend: de Petit Verdot is weer in opkomst en de Cabernet Franc word steeds meer verwijderd.
Toen we die middag een grote wijn winkel bezochten vonden we een jeroboam Chateau Gironville 2002, Die meneer Persoon uit grote nieuwsgierigheid niet wilde laten liggen. Deze hebben we S’avonds in het hotel met de gehele groep gedronken en ik kan wel zeggen dat dit erg plezierig was om te drinken. Dat was een prima koop!
4e bezoek: Appellation Haut-Médoc, bezoek en diner bij château Saint-Ahon in Blanquefort in aanwezigheid van de eigenaren, Mr. & Mme de Courcel
www.saintahon.com
Verslag door Guillaume Coret en Peter-Paul Kleiss:
Na een bezoek aan 3 andere Château’s sloten we af bij Château Saint Ahon waar we vriendelijk werden ontvangen en een mooie degelijke rondleiding kregen. Ook was er een mooie zaal klaar gezet waar een diner geserveerd werd. WAT WAS HET HIER GEZELLIG!!!!
Geschiedenis
Château Saint Ahon gelegen in het zuidelijkste deel van de Haut-Médoc (gemeente Blanquefort) is een Château wat al sinds 1400 bestaat en al 67 verschillende eigenaren kende, nu wordt het geleid door Nicolas de Courcel die deze Cru Boureois in 1985 overnam. Het Château werd vernietigd tijdens de Franse revolutie en is weer opgebouwd in de tijd van Napoléon rond 1895.
Wijngaard
40 ha telt het Château waarvan 27 ha gebruikt wordt voor wijnranken, 60% Cabernet sauvignon, 30% Merlot, 8% Cabernet franc & 2% Petit verdot. 7 ha is 3 jaar geleden gerooid om meer Merlot en Petit verdot aan te planten, in de tussentijd is de ongezonde bodem gezond gemaakt d.m.v. graan en maïs te verbouwen Nicolas wil over 3 jaar hiervan de eerste wijn gaan oogsten. De stokken zijn gemiddeld 19 jaar oud en heeft 7.000 stokken per ha. De bodemis voornamelijk grijzig zand met kiezel en is ijzerhoudend.
Oogst
Alleen de Petit wordt manueel geoogst met 49 hl p ha, de rest gabeurt machinaal. Na de oogst worden de druiven op de Table de trie gesorteerd, takjes worden verwijderd waarna er een 2de table de trie wordt toegepast op een vibrerende Conception. Hierna volgt een Maceration van 3 weken met gecontroleerde thermosregulatie à 19°C. Na dit gaat de wijn voor 12 maanden op barriques die ieder jaar voor 20 à 30 % vernieuwd worden. De vaten die gebruikt worden zijn afkomstig van 5 verschillende Tonneleries allemaal afkomstig uit Frankrijk, volgend jaar wil hij nog een nieuwe uit proberen.
Wijnen
Er worden 3 wijnen geproduceerd: Château Saint Ahon voor rode wijn, Mirabel voor de rosé & Colbert Cannet als basis rode wijn.
Proefnotities
2008 Mirabel rosé: De naam is afgeleid van een Ezel die op het Château leeft (ook is het een pruimen soort). 100% Cabernet sauvignon en heeft 13,5% Alc.
Kleur: licht roze (kleur broek van job) lage viscositeit, Stille spiegel: zoete aanzet,rood fruit in eerste impressie word later vervangen door snoepjes aroma en vooral framboos valt op.
Bewogen spiegel: komt duidelijk los en geeft meer aroma’s, rozenwater wederom framboos en op het middenpalet een aangename hint van terroir wat eigenlijk goed in de wijn zit want we hebben het over een basis wijn die aangenaam is als aperitief.
Aanzet is lekker sappig, fruitexpressie (hij doet zijn naam eer aan). Middenpalet meer grip bitters, licht mineraal, mooie zuren en lekker doordrinkbaar (vooral na al die rode wijnen waren we hier wel even aan toe).
2006 Château Saint Ahon (vochtig jaar)
Een essamlage van 40% Cabernet sauvignon, 40% Merlot, 8% Cabernet franc, 2% Petit verdot & 10% een combinatie van de vin de presse van alle rassen.
Geur: Inkt, zwarte bessen.
Smaak: Mooie tannine structuur in de aanzet waar het jonge zwarte fruit in verweven zit. Het fruit gaat door in de afdronk, zuren zijn goed aanwezig en maken het fruit niet dik
2004
Geur: Boers, paddestoelen en paprika
Smaak: Rijke tannine structuur, kruidig in de aanzet met zwarte bessen, in het hele pallet zuren, korte afdronk.
1995
Geur: Salmiak, zwart/wit poeder, ouderdom en hout
Smaak: in de aanzet zuren met ouderingstonen, het uitgedroogde fruit wil naar voren komen maar zwakt direct af (de wijn had zijn beste tijd gehad).
Dinsdag 1 juni Margaux, Saint-Julien, Pauillac
5e bezoek: Appellation Margaux / Crus Artisans du Médoc, bezoek aan château des Graviers in Arsac onder leiding van Christophe Landry, de eigenaar
Verslag door Mitchell Ligthart en Milton Verseput
Arsac is een van de wijnproducerende dorpjes van de Margaux. Andere wijnproducerende dorpjes in Margaux zijn Soussans in het noorden, en Labarde en Cantenac in het zuiden. Het dorpje Arsac telt ruim 2800 inwoners.
Als we bij Chateau des Graviers aankomen, begint het langzaam te regenen. De moeder van de wijnmaker staat al op ons te wachten in een regenjas. We krijgen een warm welkom; moeder de vrouw geeft iedereen een hand. De wijnmaker, Christophe Landry, komt een moment later aangelopen en we zien meteen dat het hier allemaal heel anders is. Deze wijnmaker draagt geen strak gestreken overhemd met dito pantalon, maar we zien aan agrariër met een oversized fleece trui en een spijkerbroek waarin geploegd mag worden. De vuile handen van de wijnmaker verraden dat er hier vanmorgen al gewerkt is.
Christophe Landry vertelt dat hij de vierde generatie uit een wijnmakersfamilie is, maar hij is de eerste die volledig van de opbrengsten van Chateau des Graviers kan leven. Zijn vader had naast het chateau een handel in lammetjes, houtskool en hout. Landry heeft het bedrijf in 1996 overgenomen en is geleidelijk op een volledig biodynamische werkwijze overgestapt.
Wijngaard
Chateau des Graviers bestaat uit 20 hectare aan wijngaarden, maar Landry maakt slechts gebruik van de helft. De reden hiervoor is dat hij bijna alle werkzaamheden in en om het land alleen uit wil voeren. Met zijn intensieve werkwijze is het vrijwel onmogelijk om 20 hectare alleen te bewerken. Landry verhuurt de andere tien hectare aan een Grand Cru. De aangeplante druivenrassen van Chateau Des Graviers zijn 70% Cabernet Sauvignon, 10% Cabernet Franc en 20% Merlot. Op verschillende percelen wordt nog geëxperimenteerd met Petit Verdot, Malbec en Carmeniere. De wijnstokken zijn tussen de 40 en 60 jaar oud. Landry heeft om de drie rijen wijnstokken kruiden geplant. Dit doet hij om het natuurlijke biologische leven in de grond extra te activeren. De dichtheid van de aanplant bedraagt 6600 wijnstokken per hectare. De druiven worden met de hand geoogst.
Het aanzicht van de wijngaard doet op het eerste gezicht wat rommelig aan. Landry vertelt dat hij de natuur zoveel mogelijk zijn gang wil laten gaan in de wijngaard. Wel merkt hij op dat hij er een zeer scherpe controle op nahoudt, hetgeen neerkomt op dagelijkse intensieve werkzaamheden in de wijngaard.
Een van die werkzaamheden is het periodiek verspreiden van koper in de wijngaard, een belangrijke en noodzakelijke grondstof voor de gezondheid van de wijnstok. Door het koper te vermengen met de wrongel die als restproductie geldt van een bevriende kaasboer, reduceert hij het gebruik van koper aanzienlijk. De wrongel zorgt ervoor dat het koper vele malen langer in de wijngaard blijft. Om het gebruik van koper nog verder terug te dringen wordt er gebruik gemaakt van een soort “thee” die vrijwel dezelfde werking als koper heeft. Verschillende soorten planten en kruiden worden gekookt in een grote ketel, waarna het vocht over de wijngaard wordt beneveld. Deze kruiden en planten zijn onder andere: jeneverbes, kamille, riet en paardenbloem. Deze kruiden worden nu nog ingekocht door Landry, maar hij heeft vergaande plannen om deze gewassen zelf te gaan produceren.
Er worden geen insecticiden gebruikt, maar Landry fermenteert varens die in de buurt groeien. Tijdens het fermentatieproces wordt er een zuur aangemaakt in de varens dat na verspreiding in de wijngaard de insecten zullen verjagen.
Voor verbetering van kwaliteit wordt gebruik gemaakt van groene oogst en er wordt natuurlijk zeer op bladmanagement gelet.
Vergisting
De wijnen gaan ongezuiverd in roestvrijstalen vaten, dus de wijn bevat veel materie en residu. Na gemiddeld een keer in de week battonage lost een groot deel van de lie op in de wijn. Het resultaat is slechts een klein beetje depot in de fles. Alle wijn wordt per perceel en druivenras vergist in verschillende vaten. Vergisting duurt gemiddeld 20 tot 28 dagen met permanente controle op de temperatuur. Bij de Cabernet Franc wordt macération carbonique toegepast. Dit is vrij ongebruikelijk in de Bordeaux. Landry vertelt ons dat hij de wijnen in de Loire, waar hij elk weekeinde op bezoek is, waardeert om hun florale tonen. Daarom past hij de macération carbonique toe bij de Cabernet Franc.
Kelder
In de kelder wordt alleen gebruik gemaakt van Frans eiken van enkele jaren oud. In 2009 heeft Landry 25% van de vaten vernieuwd met tweedejaars vaten van Pontet Canet, ook een wijnbedrijf dat onder andere bekend staat om zijn biodynamische wijnbouw. De wijnen rijpen rond de 18 maanden in de vaten. Assemblage gebeurt na het rijpen in de vaten. Er wordt zeer weinig zwavel aan de wijn toegevoegd. De levensduur van een gebottelde wijn is volgens Landry 10 á 15 jaar.
Wij krijgen twee wijnen uit de fles te proeven en drie direct uit het vat.
Chateau Des Graviers, 2006 Cru Artisan
Merlot, Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc (van elke druif een gelijk deel).
Boerse en rijpe neus. Fris zuur, veel sap, donker fruit, redelijk talrijke tannine, mooie lengte maar nu nog wat hard, veel concentratie.
Chateau Des Graviers , La Quintessence 2006
10% Cabernet Franc, 70% Cabernet Sauvignon, 20% Merlot.
Deze wijn is zijn topwijn en wordt alleen in de goede jaren gemaakt.
Dieprode kleur, cederhout, bramen, animaal. Breed palet, zeer complex, rijp fruit, mooi licht zuurtje. Tannine zijn talrijk, maar fijn. Mooie lengte. Veel concentratie. Balans moet nog gevonden worden, maar de wijn heeft zeer veel potentie.
Merlot van het vat
Prachtig rond en geconcentreerd, zeer toegankelijk, afdronk met gebrand karamel. Mooie zuurgraad.
Cabernet Sauvignon van het vat
Duidelijk hoger in zuur dan Merlot, mooi fruit, houttonen mooi geïntegreerd in wijn, mooie lengte.
Cabernet Franc van het vat
Prachtig fruitaroma, mooie concentratie en fris zuur. De invloed van de macération carbonique is duidelijk te merken door het aroma van fruit.
Tijdens ons bezoek aan Chateau des Graviers hebben we een zeer mooie ervaring opgedaan op het gebied van biodynamische wijnbouw. Het geitenwollensokken imago van biodynamische wijnbouw wordt steeds meer verdrongen door de gedachte dat het slechts een kwestie van tijd is dat biodynamische wijnbouw geen uitzondering maar regel wordt. Men wordt steeds bewuster van het feit dat we allemaal een beetje zuinig moeten zijn op moeder aarde. Maar vooral ook omdat de kwaliteit van biologische en biodynamische wijnbouw zich niet verloochent.
Landry vertelt ons dat hij van plan is om Vinognier en Syrah aan te planten in Arsac, als zijnde experiment, omdat hij die wijnen zo graag drinkt. Hij ontdekte als kind al de relatie tussen de aarde en de kosmos, omdat hij verschillend succes had tijdens het vissen. Dat bleek hem in de stand van de maan en de sterren te zitten, zo zegt hij. Er wordt dan ook volledig gehandeld volgens de biodynamische jaarkalender van Maria Thun.
De biodynamische collega’s van Landry, die in en rondom Margaux werken, komen regelmatig bij elkaar om ideeën uit te wisselen. Er bestaat nog geen uitgebreide opleiding voor biodynamische wijnbouw, maar die tijd zal er vroeg of laat komen. Tot die tijd moeten we het echter hebben van mensen als Landry. Die gelooft in de kracht van de natuur en de kwaliteit en plezier die zij ons kan bieden.
6e bezoek: Appellation Saint-Julien/ Grands Crus Classés en 1855, Château Lagrange, onder leiding van Charlotte Denjean, PR Manager en M.Eynard, Algemeen directeur
Verslag van Sabine Dujardin en Jasper van den Hoogen
Saint Julien….op heilige hoogte!
Saint Julien is een van de meest homogene, betrouwbare en ondergewaardeerde appelatie van de vijf in de Medoc. Misschien komt dit wel door dat, hoewel het 11 châteaux binnen de grenzen heeft waarvan er maarliefst 3 er 2ieme grand cru classé zijn, er zich geen enkele 1er grand cru classé bevindt, terwijl naar het noorden Pauillac grenst en zuidelijk Margaux te vinden is.
Ondanks het ontbreken in de appelatie van een 1er grand cru classé scoort de appelatie gemiddeld gezien het beste (op Pessac-Léognan na) als er enkel wordt gekeken naar classificering van alle Grand Cru Classé’s van 1855
Saint Julien is met “slechts” 900 ha de kleinste is van de “Vier groten” en de grands crus classé’s zijn in Saint Julien verantwoordelijk voor grofweg 75% van de productie van de appelatie.
Uit de boeken valt op te maken dat St. Julien een appelatie is waarvan de wijnen gezocht worden door kenners die zoeken naar subtiliteit, balans en traditie.
Hieronder een lijst van alle in Saint-Julien gesitueerde Grands Crus Classé’s:
Château Léoville Las Cases
Château Léoville Poyferré
Château Léoville Barton
Château Gruaud-Larose
Château Ducru-Beaucaillou
Château Lagrange Langoa Barton
Château St-Pierre
Château Branaire Ducru
Château Beychevelle
Château Talbot
Château Lagrange en de andere 3ieme Grands Crus Classé’s:
Ter illustratie in welk gezelschap Château Lagrange zich bevindt even een kleine opsomming van de 3ième Grands Crus Classé’s.
Château Kirwan, Cantenac-Margaux (Margaux)
Château d’Issan, Cantenac-Margaux (Margaux)
Château Lagrange, Saint-Julien
Château Langoa Barton, Saint-Julien
Château Giscours, Labarde-Margaux (Margaux)
Château Malescot St. Exupery, Margaux
Château Cantenac-Brown, Cantenac (Margaux)
Château Boyd-Cantenac, Margaux
Château Palmer, Cantenac-Margaux (Margaux)
Château La Lagune, Ludon (Haut-Medoc)
Château Desmirail, Margaux
Château Calon-Ségur, Saint-Estephe
Château Ferrière, Margaux
Château Marquis d’Alesme Becker, Margaux
Geschiedenis van Château Lagrange
Château Lagrange is met tegenwoordig 157 hectares -waarvan 117 onder de wingerd, ook wel de reus onder de grands crus classés te noemen terwijl het domein ten tijde van die classificatie met 300ha nog groter was; al helemaal een record. Het was in die tijd een op zich staand (privé-) dorpje met een bakker, een school en een kerkje.
Château Lagrange heeft een lange geschiedenis die volgens de bestaande geschriften terug gaat naar 1631. In de middeleeuwen stond het bekend als “Maison Noble de Lagrange Monteil” . Diverse hoogwaardigheidsbekleders hebben het Château in eigendom gehad, waaronder achtereenvolgens:
M. Arbouet de la Bernède ,
Baron de Brane ,
Graaf Cabarrus ,
James Louis Brown
Graaf Duchâtel
Na de dood van Graaf Duchâtel is het château overgegaan in de handen van diens weduwe , vervolgens hun zoon, de familie Mouicy-Loucys, waarna de Societe Immobilière de Grands Crus en de van origine Baskische familie Cendoya . Met deze aaneenschakeling van verandering van eigenaar kelderde uiteindelijk de kwaliteit van wijn geproduceerd en deze werd zelfs onder diverse namen uitgebracht. Om schuld eisers tevreden te houden werd er land verkocht aan bijvoorbeeld Henri Martin en 32 ha aan Jean-Eugene Borie . Met nog slechts 50 hectare werd het château in 1983 verkocht aan de huidige eigenaren, het japanse Suntory . Suntory bracht met geld en middelen al snel orde op zaken en stelde Marcel Ducasse aan. Hij heeft het château 17 jaar succesvol geleidt tot mei 2007, toen de toen technisch directeur, Brune Eynard het van hem overnam.
Technische Data van Château Lagrange
Aanplant: De wijngaarden zijn aan elkaar gelegen en beslaan onder andere het hoogste (24m) punt van Saint-Julien.
Plantendichtheid: 7.500 tot 10.000 planten/hectare
Blauwe druivenvariëteiten (113 ha)
Cabernet Sauvignon 65%
Merlot 28%
Pétit Verdot 7%
Witte druivenvariëteiten (4ha)
Sauvignon Blanc/ Sauvignon Gris 60%
Sémillon 30%
Muscadelle 10%
Grondsoort: twee Noord-Zuid georiënteerde heuvels van grote tot kleine kiezel waarin ook afhankelijk van locatie zand en ijzerrijk klei gevonden wordt.
Oogst: Handmatige oogst met een table de trie, sortering naar druivenvariëteit, plantleeftijd, rijpheid en grondsoort.
Vinificatie: traditionele bordeaux vinificatie in temperatuurgecontroleerde roestvrijstalen tanks, totale capaciteit 10.000 hectoliter met 63 vaten (66-220 hectoliter), 15 tot 25 dagen gisting met een niet hogere temperatuur dan 28/30˚c. Witte wijn ook traditioneel gemaakt, geen malolactische gisting.
Fining met eiwit en soutirage met kaarslicht
Opvoeding en productie:
Grand vin: opvoeding van 21 maanden op 60% nieuw Frans eiken, 23.000 kisten
Fiefs de Lagrange: opvoeding van 12 maanden op 20% nieuw Frans eiken, 31.000 kisten
Les Arums de Lagrande: sinds 1996, opvoeding van XX maanden op 80% nieuw eiken, XX.XXX kisten
Sinds 2005 gecertificeerd door Terra Vitis
Met al deze informatie in het achterhoofd kwamen we aan bij het Château.
7e bezoek: Appellation Pauillac / Grands Crus Classés en 1855, bezoek aan château Grand Puy Lacoste, onder leiding van Mr. Borie, de eigenaar
www.chateau_grand-puy-lacoste.com
Proefnotitie door Niek Beute en Neeke de Boer
La Coste Borie 2007
De kleur van deze wijn is helder rood met een zweem van paars.
De wijn heeft een zeer levendige neus vol florale tonen, fijnen specerijen, een toets van ceder.
Zodra we de wijn laten walsen in het glas wordt de geur iets boerser en komen er tonen van kersen vrij.
Het is een volle wijn met direct spanning door de zuren die bij de aanzet al voelbaar zijn. De wijn heeft een dikke materie en de tannines zijn goed opgenomen maar voelbaar aanwezig. De afdronk zit vol sap, fruit en florale tonen. Een heerlijk en zeer “verleidelijke” wijn.
Grand Puy Lacoste 2007
Deze wijn heeft een zeer heldere en diepe rode kleur.
Het is een wijn met een zeer elegante maar ingewikkelde neus, vol met kersen, kruiden, specerijen, mocca tonen en een boersig karakter.
De aanzet van de wijn is zeer sappig, veel fruit en mooi ingepakte zuren. De wijn is niet te dik maar wel zit wel zeer goed in elkaar, de verschillende smaken en tonen maken zich allemaal langzaam maar zeker kenbaar. Wat opvalt is dat het fruit, de kruidigheid de tonen van cederhout en de tanines een spannend geheel vormen.
Het is een wijn die zich nu langzaam opent maar met een beetje extra tijd wellicht een noch mooier geheel wordt.
Woensdag 2 juni Saint-Estèphe, Médoc
8e bezoek: Appellation Saint-Estèphe, bezoek aan Château Tour de Pez, onder leiding van Charles-Eric Pasquiers, Commercieel directeur
(Door Florien Kleine Snuverink en Mitchell van Dalen)
“De natuur geeft de kwaliteit en niet de mens”, zegt onze gids, Charles Eric Pasquiers, commercieel directeur bij Chateau Tour de Pez.
Een aantal kerncijfers over de meest noordelijke gemeentelijke appelatie tijdens ons bezoek: Saint Estephe, 1250 ha. wijngaard en dit is 7 % van de totale aanplant in de Medoc.
De grond van het gebied Bordeaux is in de basis opgebouwd uit drie verschillende stromingen. De rechteroever is gevormd door kiezel- en zandafzettingen uit de Limousin. De linkeroever bestaat uit een combinatie van kiezel en zandafzettingen uit de Pyreneeën en zandafzettingen uit de Landes. St. Estephe is de meest noordelijke gemeenteappelatie. De vruchtbare afzettingen komen hier een stuk minder voor dan bijvoorbeeld in Barsac en Sauternes.
De rivier bij St. Estephe is als een spiegel langs de wijngaarden, dit bevordert de rijping en ontwikkeling van de druiven.
Het Chateau Tour de Pez bestaat al sinds de 16-e eeuw maar het heeft pas in 1931 deze naam gekregen. De familie Bouchara is de huidige eigenaar en heeft naast wijn veel geld verdient in de cosmetische industrie. Verspreidt over St. Estephe heeft het chateau 30 hectare wijngaarden op 30 verschillende plots wat de oogst en het wijn maken er niet makkelijker maakt.
Terwijl we in de brandschone kelder staan komen we erachter dat Eric niet alleen verstand heeft van verkopen en wijn maken maar misschien eigenlijk schoonmaker is.
Hij begint met een fraai verhaal over de nieuwe ‘pompe peralstetique’, d nieuwe trots van het bedrijf. Deze wordt ingezet bij de soutirage en voorkomt dat de wijn minder beweegt. De wijn verliest hierdoor minder smaak.
Eric zegt dat het de ultieme uitdaging van de wijnmaker is om te streven naar behoud van 90% van de kwaliteit van het geoogste materiaal. Hierbij wordt ook nog een duidelijk onderscheid gemaakt tussen rode en witte wijn. Bij witte wijn is meer technische kennis vereist in de kelder
Rode wijn daarentegen wordt voor 80% in de wijngaard gemaakt. De technisch kant van het rode wijn maken ligt vooral bij de keuze van de vaten, dit is volgens Eric het moeilijkst bij de bereiding van rode wijn. Hij vertelt dat voor de eerste wijn er gemiddeld 30% nieuw Frans hout wordt gebruikt. Het moment van de oogst bepaalt hoelang de wijn gaat rijpen op vat. “Hoe eerder de oogst hoe langer in het vat”.
Op Chateau Tour de Pez is de finale assemblage in april, de filosofie hierachter is dat een wijn die geassembleerd het vat in gaat na twee à drie jaar kwaliteit verliest.
De tweede wijn van het chateau is Les hauts de Pez, deze is bedoeld als een moderne makkelijke wijn, niet te complex, simpel. Voor deze tweede wijn wordt alleen Amerikaans eiken gebruikt.
Terugkomend op Eric, de schoonmaker hieronder een voorbeeld waarmee hij illustreerde hoe belangrijk hygiëne in de kelder is.
Voor hij kwam werken op het chateau werd er 150.000 hl. gevinifieerd waarvan 60.000 hl werd weggegooid, sinds hij deugdelijk hygiëneplannen heeft opgesteld wordt er nog maar 1000 hl weggegooid. Dit alles met het goed onderhouden en schoonmaken van de apparatuur en vaten.
Terwijl we tussen de vaten staan krijgen we nog een korte uiteenzetting over een goede vochthuishouding in de 14-e eeuwse kelder. De iets onder de grond gelegen kelder zorgt voor een goede vochtigheidsgraad wat weer zorgt voor een goed huwelijk tussen het hout en de wijn.
Ook komt het verschijnsel van Brett nog even langs. Hierover heeft hij ook een duidelijke mening: “Brett komt niet uit een kelder maar komt van buiten, te laat plukken kan zorgen voor Brett. Uiteraard komt Brett ook van een slechte hygiëne.”
Al lopend op de weg naar de bus krijgen we nog even een stevige uitspraak van onze gids: “Robert Parker maakt de wijnwereld kapot door te alcoholische wijnen te maken. Deze zijn slecht verteerbaar en er wordt dus minder van gedronken”. Op chateau Tour de Pez willen ze graag een verteerbare wijn maken waar we, volgens Eric, veel van moeten drinken.
Proefnotities van proeven in sneltreinvaart:
Les Hauts de Pez 08
60 merlot, 30 cab sauv, 10 cab fr.
Licht sap , hele zachte frisse tannines, makkelijk glas wijn.
Les Hauts de Pez 07
Zelfde assemblage
Hoge zuurgraad, vegetale groene tonen, goede structuur. Dit glas heeft misschien nog wat meer tijd nodig.
Tour de Pez 09
60 merlot, 35 cab sauv, 5 bv
toegankelijk, toch al wat rijpe tonen, het belooft wat, mooie structuur
Tour de Pez 08
45 merlot, 40 cab sauv, 11 cab fr, 4 pv
Veel strakke tannines, frisse zuren, erg gesloten op dit moment.
Tour de Pez 07
56 merlot, 33 cab sauv, 7 cab fr, 4 pv
Opvallend mooi glas wijn ook hier komt 07 weer als winnaar uit de bus
Tour de Pez 06
53 merlot, 36 cab sauv, 8 cab fr, 3 pv
Heftig ook hier gesloten zeker in de neus
Tour de Pez 1997
60 merlot, 40 cab sauv.
Goed rijp fruit, 13 jaar oud, een glas om nu te drinken maar zeker niet meer mee wachten
9e bezoek: Appellation Médoc /Caves Coopératives du Médoc, bezoek aan la Cave Uni Médoc in Gaillan onder leiding van Catherine DORET, producent in Uni-Médoc, vertegenwoordigster van de caves du Médoc, Laurent VACHÉ, Œnologue, Technisch Directeur d’Uni-Médoc en Xavier Deval, Commercieel Directeur d’Uni-Médoc
Verslag door Job Seuren
In tegenstelling tot de eerdere bezoeken kwamen we bij de Cave Cooperative niet bij 1 producent, maar bij 52 tegelijk. Met 100 verschillende wijnen, vier sites (voorheen vier verschillende coöperaties), 3500 vaten, een jaarlijkse productie van 4 miljoen flessen en nog eens dezelfde hoeveelheid bulk en 1200 hectare produceert de Cave 22% van de appelatie Médoc. Heel interessant dus, omdat dit soort wijnen in de regel niet de proeftafel van de sommeliers bereiken. Na een introducerend praatje van export manager Marie-Dominique Saint-Martin werden we rondgeleid door technisch directeur Laurent Vaché. Wat meerderen van ons als eerste wilden weten is hoe er naar een zo hoog mogelijke kwaliteit wordt gewerkt. De wijnen van een cooperatie zijn, zo dachten wij, toch een gemiddelde van de beste en de minste producenten. Gelukkig blijkt men een beleid te kennen waarin voor kwaliteit betaald wordt en de beste producent 50% meer krijgt voor zijn wijn dan de minste producent. Hoe die kwaliteit wordt gemeten is echter helaas niet duidelijk geworden. Ook geeft de Cave workshops en een doorlopende begeleiding aan de afzonderlijke producenten om hen te bewegen naar een hoger kwaliteitsniveau te gaan werken. Zo krijgen zowel de ‘kleinere’ producenten met 5 hectare als de groten met 40 hectare de kans hun druiven naar behoren te telen. Een minimum kwaliteit wordt er behalve de regels van de appelation overigens niet geeist door de cooperatie. Het is geen négociant die naar willekeur her en der zijn druiven kan betrekken.
De enorme opslag aan vaten, zowel Frans als Amerikaans, maakte indruk, onder andere door de architectonische inrichting wat je niet gelijk verwacht bij een Cooperatie. Gedachten gaan dan eerder terug naar een Stalinistische inrichting, maar daarvan hier geen sprake. Wat ook opviel was de zwart betonnen vloer die we eerder zagen bij Lagrange en die de keldermeester het niet kwalijk neemt af en toe te morsen bij het oversteken van de wijn. Daar ook bij Château Reverdi opviel dat Amerikaans eiken zijn intrede heeft gedaan bij de Bordelais werden ook hier vragen gesteld waar zeer open op geantwoord werd. Amerikaans eiken heeft een revolutie ondergaan en de kwaliteit voor de ‘simpele’ wijnen is tegenwoordig hoog en constant en minder poreus. De keldermeester kon geen geuren van gerookte zalm meer ontdekken die voor hem deze vaten uit Missouri tien jaar geleden kenmerkte. Het Franse hout kwam voornamelijk uit de Vogezen van tonnelier Sud-Ouest met een uitzondering van 10 vaten Taransaud en Seguin Moreau.
De bottelarij waar ook de opslag plaatsvond was minstens zo indrukwekkend met twee bottellijnen die de wijn van sap tot kist verwerken en waar tenminste 2 miljoen flessen twee jaar opgeslagen staan om deze zo op dronk mogelijk in de markt te kunnen zetten. Erg prettig voor de supermarktklanten, de grootste consumenten doelgroep van deze wijnen.
Zoals gezegd worden er zo’n honderd wijnen gemaakt door de cooperatie, variërend van simpel supermarkt niveau tot correcte banqueting cru bourgeois. Veelal worden deze wijnen verkocht aan grote importeurs en ketens zoals DGS in Nederland, maar bij een afname vanaf 3000 flessen kun je feitelijk je eigen wijn maken door vaten te kiezen en zelf te blenden. Uiteraard helpen de adviseurs van de Cave je indien gewenst met een voorselectie naar smaak, maar bijvoorbeeld ook naar producent. Zo wordt in feite een ‘shop within the shop’ model gecreëerd waarin een individuele producent zich kan profileren met zijn eigen wijnen en voor zoverre daarvan kan worden gesproken, terroir. Opvallend is ook de aanwezigheid van een biologische wijn in het assortiment. Het is immers lastig om met zo veel verschillende producenten waarvan het meerendeel niet biologisch werkt een certificaat te verkrijgen. Het inperken in gebruik van slechts een paar producenten voor deze wijn biedt echter wel de mogelijkheid van certificering. Naast het gebruik van Petit Verdot blijkt ook biologisch werken een trend in de Médoc te zijn, al bijft het marginaal met 1 uit 100 wijnen bij de cooperatie.
De geproefde wijnen:
Château la Roche Dorée 2006:
Een wijn met donker fruit in de neus waaronder pruimen. De tannines en zuren zijn stevig en ons vermoeden is dat de wijn te hard geperst is. In de afdronk blijft de zwavel vervelend doorbranden. Dit is een simpele wijn die in de Albert Heijn voor maximaal 3,5 euro verkrijgbaar zou moeten zijn. Het was dus ook even schrikken toen bleek dat hiervoor in Frankrijk zo’n 6,50 euro betaald moest worden. Men zal zich moeten realiseren dat dit soort wijnen er voor zorgen dat Frankrijk met een productieoverschot blijft zitten.
Château de Bensse ‘cru bourgeois’ 2007:
Deze wijn heeft een stuk zachtere structuur en de zuren zitten er veel beter in. De houtopvoeding toont zich in de neus door koffie naast rijp zwart fruit. Lichtvoetig en drinkbaar en de extra euro ten opzichte van de vorige wijn in veelvoud waard. Na het bezoek ’s ochtends aan Tour de Pez zou je bijna gaan denken dat 2007 in dit noordelijke deel van de Médoc toch een goed geslaagd jaar is. Wat wel stoort is de ook hier branderige afdronk.
Château Clément Saint-Jean ‘cru bourgeois’ 2006:
Door de exportmanager de beste van de cru bourgeois genoemd, afkomstig van de beter percelen van de betere producenten. Het hout is duidelijk aanwezig, maar niet scherp en aan fruit valt naast het zwarte fruit een toon van zure rode besjes (aalbessen?) te herkennen die ik persoonlijk zo typisch vind voor de linkeroever van de Bordeaux. De tannines zijn hier wel weer te groen wat weer aan te hard persen doet denken (later de keldermeester beleefd gevraagd of hij een pneumatische pers overweegt, maar dat vond hij niet nodig) en René attendeert op een vleug van trekdrop in de neus. Zijn vermoeden dat dit op Arabische gom wijst wordt door de keldermeester bevestigd. Ondanks dit toch een drinkbare wijn, maar die het moeilijk zal hebben met de concurrentie van andere producenten in zowel Bordeaux als Languedoc of de Nieuwe Wereld.
Esprit d’Estuaire 2003 – Geen cru bourgeois:
maar wel de topwijn van de Cave. De wijn heeft een lichte hint van oxidatie in de neus, maar is rond, zacht en uitermate smakelijk. Vandaar ook dat dit voor René en mij de lunchwijn, die we zelf mochten uitkiezen, wordt. De goede lengte compenseert voor de ook hier branderige afdronk. Blijkbaar is het beleid van de Cave een veelvuldig gebruik van zwavel. De wijn is een goed voorbeeld van het in eerste instantie zo gelauwerde 2003, maar waarvan de wijnen die zich niet in de top bevinden toch erg snel ontwikkelen. Nu lekker, maar niet laten liggen. Dat is de exportmanager met ons eens.
Donderdag 3 juni
De 4e dag van deze sommelier reis werd doorgebracht in de stad Bordeaux. Wonder boven wonder zat (bijna) iedereen ‘s morgens weer na het ontbijt in de bus om richting centrum te rijden voor een ochtend Bordeaux. Ik (Marja) vond dit op zich al een knappe prestatie omdat de meesten de avond ervoor toch flink waren doorgezakt. Na het heerlijke diner bracht Carole ons naar ‘Bodega Bordeaux’. Een gezellig café waar vreselijke grote (4 liter !) mojito’s geserveerd werden. Een tikje ordinair, maar wel leuk voor de stemming om met zijn allen aan extra large rietjes te zuigen. Sommigen van ons waagden nog een dansje. Een klein clubje besloot om het verdere nachtleven van Bordeaux te verkennen. Wat hun via een obscure gids naar een ietwat vage nachtclub bracht.
Bordeaux lag er donderdagochtend prachtig bij in een stralend zonnetje. En hoe kan het ook anders; Bordeaux barst van de wijnbars en wijnwinkels. Alles is wijn wat de klok slaat. Het lukten diversen onder ons dan ook om al vroeg op de dag een bijzonder wijntje te scoren.
Helaas zat het er ‘s middags weer op en vatte we de terugreis aan. In het vliegtuig was het gebrek aan slaapuurtjes goed te merken, want bijna iedereen sloot onmiddelijk de ogen om ze pas boven Amsterdam weer te openen.
We hebben allemaal verschrikkelijk genoten. Het was niet alleen een leerzame reis maar ook een gezellige reis. En heel leuk om kennis te maken met de positieve energie van deze jonge sommeliers. Vol enthousiasme en interesse werd de wijnmaker tijdens ieder bezoek de hemd van het lijf gevraagd. Als dit de toekomst van de sommellerie in Nederland is, dan ziet die er niet slecht uit…..
Hieronder volgt nog een impressie van deze reis door Jop Seuren en Marco Vlijm:
Verslag Médoc reis jonge sommeliers door Job Seuren en Marco Vlijm.
Het was maar goed dat er een centraal meetingpoint was afgesproken voorafgaand aan het vertrek op Schiphol, want een aantal kende elkaar nog niet. De gemeenschappelijke link was er al wel, dus binnen vijf minuten was de afspraak gemaakt om Champagne te drinken in de bubbels bar na de douane, hetgeen leidde tot een bijna gemiste vlucht.
Door een toporganisatie van Michèle Laine van Sopexa zaten we in no-time in de bus en vervolgden wij onze weg naar het hotel alwaar de bar tot 1 uur open bleek. Een voorstelronde en een paar flessen wijn later werd besloten de eerste van de meegenomen topflessen te degusteren en kon de eerste avond/nacht met flessen Champagne Moutard, Ayala Perle ‘98 en Domaine de Belliviere de geschiedenis in gaan. Toch leuk om te zien dat iedereen ondanks zijn of haar uitspattingen met de meest aparte en uiteenlopende wijnen in het arrangement toch terugkomt bij klassiek Europese wijnen.
Dag 1 stond in het teken van kleine producenten in het zuidelijk deel van de Médoc. Wat opviel was de diversiteit aan producenten en aan terroir. Moulis was de eerste en de kleinste appelatie die bezocht werd van de acht. Dutruch Grand Poujeaux werd gekenmerkt door veel lichtere wijnen dan de straffe, maar goed gemaakte wijnen van Reverdi in Listrac en van de klassieke stijl van Saint Ahon was niets terug te vinden in de gelikte (hoorde ik daar Parker?) maar tevens goed gemaakte wijnen van Belle-Vue. Nu moet er een kanttekening worden geplaatst dat de wijnen anders zijn wanneer deze uit het noorden of zuiden komen. Het zuiden heeft meer kiezels en het noorden meer kalk. Eveneens zijn de wijnen uit het noorden krachtiger en de wijnen uit het zuiden eleganter van smaak. Kleine tegenvaller was dat zowel Reverdi als Saint Ahon met dezelfde teleurstellende traiteur werkte waardoor zowel lunch als diner getypeerd werden door ‘mystery-meat’ overgoten met een roomsaus van ingemaakte champignons. Jasper liet ons kennismaken met de Japanse/Okura beleefdheidscultuur door te bedanken voor het heerlijke brood.
Na een nog zwaardere (maar nog mooiere wijnen) tweede avond stonden we de tweede dag bij een boer die wat rommelig over kwam. De man sprak alleen Frans en bleek biodynamisch te werken. Scepsis, cynisme en rumoer, gecombineerd met de moeite om op te staan maakten het deze man niet gemakkelijk. Interesse groeide echter naarmate het gesprek inhoudelijk werd en na de eigen kruiden gezien en geroken te hebben zoals kamille, jeneverbes, de mosterdplant én natuurlijk de wijnen geproefd te hebben was iedereen om. Een paar weetjes: 40 tot 60 jaar oude stokken, zo weinig mogelijk gebruik van zwavel, ongefilterd, batonnage tot de schillen simpelweg zijn opgelost. Hij gebruikt melk van een boer om te zorgen dat het koper (max. 2 kg wat normaal rond de 6 kg ligt) niet teveel door de bodem wordt opgenomen. En dan zijn topper: Quintessence. Een wijn die alleen in topjaren word gemaakt. Door ons groeiende enthousiasme werd de wijnmaker ook steeds gelukkiger en na een vriendelijk verzoek van Niek mochten we de verschillende cepages 2009 van het vat proeven. Tot dan toe de mooiste 2009 geproefd waar niet alcohol maar elegantie en fruit de boventoon voerden. Château Les Graviers in Margaux werd dé trouvaille van de week en de bus ging beladen met magnums verder naar Château Lagrange, maar niet voor de wijnmaker handtekeningen had geplaatst, op de foto was gezet en was uitgenodigd ’s avonds nog een drankje te komen drinken.
Lagrange was door mij (Job) persoonlijk zelden tot nooit geproefd, maar volledig onterecht. Een grotere tegenstelling met de vorige producent konden we niet vinden. 117 hectaren, alles hypermodern computergestuurd en in het luxe proeflokaal louter Riedel glaswerk. Echantillons 2009 waren geweldig, hoewel tweede wijn Les Fiefs gezien de prijzen wel wat tegen viel.
Vervolgens een mooie lunch met het menu en de wijnen op een mooi kaartje gedrukt. Ik had echter niet helemaal opgelet dus was verbaasd dat 2002 veel mooier was dan 2000. Toen bleek dat 2000 niet Lagrange, maar Les Fiefs betrof was voor mij duidelijk liever 1 fles van Lagrange in een minder jaar te drinken, dan twee van de tweede wijn in een topjaar. Ook de witte wijn ‘Les Arums’ was niet wat verwacht werd en mistte diepte. Blijkbaar wordt de nadruk op de eerste wijn gelegd. Waar Lagrange echter tot dan toe in mijn hoofd een middenklasser was, heeft het Château na dit bezoek een stevige promotie gemaakt, onder andere ook door de magnum 1996 bij de lunch… wat een wijn!
Als afsluiter van dag 2 nog een bezoek aan Grand Puy Lacoste in Pauillac waar de rondleiding werd besloten met een proeverij 2007. Het is natuurlijk moeilijk vergelijken met andere huizen waar 2006 werd geproefd, maar deze wijnen, voornamelijk de tweede wijn Lacoste Borie vond ik ernstig tegenvallen. Dit was overigens niet iedereen met mij eens, maar voor mij ontbrak het aan spanning. Al had GPL 2007 zelf wel een mooie afdronk en goede mineraliteit (een zekere zoute/ziltige toets), de energie ontbrak en het hout was mijns inziens absoluut niet in balans met het fruit en het gewicht van de wijn. Terug in het hotel werden weer de heerlijkste wijnen geproefd en werden samen met de wijnmaker zelf nog een magnum 2001 en 2004 van Château les Graviers soldaat gemaakt.
Nog een dagje producenten bezoeken. Vandaag Tour de Pez en de Coöperatie van Médoc. Op wat details na was het verhaal inmiddels wel bekend, al bleek ook in Bordeaux niet iedereen gecharmeerd van de invloed van mijnheer Parker. In een gesprek daarover werd de exportmanager van Tour de Pez zelfs oprecht boos. Niet op ons, maar op de ontwikkeling in de richting van smaakvervlakking en overrijpe pluk. De toename van vervelende smaken van het ongewenste gist ‘Bret’ werd door hem volledig aan de smaak van Robert Parker gekoppeld. Als druiven zo super/overrijp zijn zoals Parker ze wil zijn ze veel gevoeliger voor dat wilde gist en als je het eenmaal in je kelder hebt, zie het er dan maar weer eens uit te krijgen. Toch hadden velen moeite met zijn wijnen, vooral de magnum 1997 die hij zelf o zo mooi vond. Wel viel hier op dat 2007 juist erg geslaagd was, zeker in vergelijk met 2008. Ook later bij de Cave viel een wijn uit 2007 op als correcte en drinkbare wijn. Zou het met dit noordelijk deel van de Médoc te maken hebben? Het was overigens erg interessant om ook eens een coöperatie te bezoeken. Als sommelier krijg je zelden tot nooit wijnen van dit kaliber te proeven. Het blijkt toch moeilijk om met zoveel producenten en op een zodanige grote schaal kwaliteitswijn te maken. De simpele wijnen waren ronduit matig tot slecht met hard geperste groene tannines. In het middensegment zaten drinkbare wijnen met een flinke houtondersteuning en de topwijnen (voor dit kwaliteitsniveau dan) waren wel echt goed, maar lastig te profileren/positioneren. De prijs-kwaliteitverhouding is vaak pijnlijk en de wijnen missen eigenheid en karakter. In twee van de vier geproefde wijnen vielen groene (van te hard persen?) tannines op en alle wijnen waren overgezwaveld en waren herkenbaar door geuren van trekdrop die op Arabische gom wezen, wat later door de technisch directeur bevestigd werd. Dhr. Persoon omschreef het correct door te wijzen op banqueting mogelijkheden. Het echte topniveau zullen ze niet bereiken, maar voor mensen die graag Bordeaux willen drinken bij banqueting gelegenheden zul je er niet mee teleurstellen. Een ander gegeven is: je moet ook minder goede wijn drinken om de kwaliteit van de hogere klasse te kunnen blijven onderscheiden! Ook op proeverijen van alleen mindere kwaliteit is er altijd 1 de beste. Dit houdt niet automatisch in dat de wijn, als je de wijn terug zou proeven tegenover andere wijnen, dan nog op plek 1 staat. Dus ook deze proeverij was erg leerzaam. Na dit bezoek togen wij naar de stad Bordeaux voor een gezellig drankje (Marco, Robert en ik investeerden nog in een te warme, maar geweldige 2004 Cos d’Estournel) en een heerlijk, maar veel te laat geserveerd diner. Maar wat te doen als zoiets zich voordoet? Chateau Lasalle 1985 openen en genieten.
Een mojito van 4,5 liter en 20 rietjes zorgde uiteindelijk voor een verfrissende afsluiting. Voor vertrek nog even twee glazen Roederer op een zonnig terras en weer naar huis. Anderen trakteerden zichzelf op een tafel vol met sushi en vooral water om zo toch zo fris mogelijk het vliegtuig weer in te stappen. Een drukke, heerlijke, leerzame, smakelijke (op vineus gebied dan) week met dank aan Carole Vidal van Le Conseil de Vins du Médoc en aan Michèle Laine van Sopexa.
